Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης * * * Καλώς ήλθατε στο blog μου * * * "Λαψαρνιώτης" * * * Τάκης Ιορδάνης

Σάββατο 16 Μαρτίου 2024

Άρθρο μου στο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ /Αιολίας λόγος : "Οι διαχρονικές περιπέτειες του άρθρου 16, του Συντάγματος".

 

σελ. 16 …………………… ΔHMOKPATHΣ……………. Σαββατοκύριακο 16 Μαρτίου 2024

Αιολίας λόγος 

Οι διαχρονικές  περιπέτειες του άρθρου 16,

του Συντάγματος.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη

Αυτές τις ημέρες ο Ελληνικός λαός υπήρξε μάρτυρας ενός τριημέρου δυναμικών αντιπαραθέσεων στη Βουλή κατά την διαδικασία της ψήφισης του νομοσχεδίου ιδρύσεως ιδιωτικών Πανεπιστημίων. Πέραν της μάχης στη Βουλή, έντονη υπήρξε η αντίδραση, απ’τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας και απ’την ανά την επικράτεια φοιτητιώσα νεολαία με κορύφωση της το πανσπουδαστικό συλλαλητήριο έξω από την Βουλή  (ενάντια στην επιχειρούμενη απ’ την Κυβέρνηση  Μητσοτάκη  εμπορευματοποίηση των σπουδών τους) την ώρα που μέσα, λάμβανε χώρα η ψηφοφορία.  Τελικά τούτο έγινε νόμος του Κράτους με 159 ψήφους, (158 των της Ν.Δ. και μία ενός ανεξάρτητου βουλευτή, απ’τους “Σπαρτιάτες”).  

Ήμουν νιός και γέρασα να ακούω, ότι η Ν.Δ. έχει στο πρόγραμμά της την κατάργηση του άρθρου 16 του Συντάγματος ώστε να μπορούν να ιδρυθούν και ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Για την ερμηνεία των αναγραφομένων στο Σύνταγμα, επαΐοντες βέβαια, είναι οι Συνταγματολόγοι.  Παρ’όλα αυτά, αφού «και γράμματα γνωρίζω» (κατά την  φράση που χρησιμοποιείται στο τέλος καταθέσεων μαρτύρων με σκοπό να επιβεβαιώνεται ότι αυτό που υπογράφουν το γνωρίζουν), αντιγράφω απ’το περιλάλητο άρθρο 16 στα εδάφια του, 5 και 8:  

<<'Αρθρο 16: (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)

5. H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση.

8. H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται>>.

Για να καταργηθεί ένα άρθρο του Συντάγματος, ως γνωστό,  απαιτείται  αναθεωρητική Βουλή και  180 ψήφοι  βουλευτών. Με δεδομένο το ουσιαστικά ανέφικτο της συγκεντρώσεως αυτού του αριθμού (ως έχει η πολιτική τοπογραφία της Βουλής σήμερα), ο Πρωθυπουργός Κυρ.Μητσοτάκης δεν θα το επιχειρούσε ούτε στην επομένη αναθεωρητική Βουλή, οποτεδήποτε αυτή  λάμβανε  χώρα. Όπως δεν το επεχείρησε κατά την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος το 2019 που ήταν ήδη Πρωθυπουργός,  γιατί δεν μπορούσε να συγκεντρώσει τους 180. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να λεχθεί,  πως για τον ίδιο λόγο, δεν επιχείρησε η Ν.Δ. αυτό, στις τρεις αναθεωρήσεις που προηγήθηκαν (1986, 2001, 2008).  

Έχοντας κατά νου ο Πρωθυπουργός τα με τόση σαφήνεια αναγραφόμενα  στο άρθρο 16, στην προ έτους περίπου  συνάντησή του με τους εκπροσώπους των καλλιτεχνών  για το ζήτημα της υποβάθμισης των πτυχίων τους, τους έλεγε ότι το πρόβλημα τους δεν έχει άμεση λύση αφού  «…υπάρχουν και συνταγματικοί περιορισμοί, ως προς τη δυνατότητα να παρέχεται ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και όσο δεν αλλάζει το άρθρο 16, αυτό δεν είναι κάτι το οποίο θα είναι εφικτό».

Δεδομένου ότι κατά το Σύνταγμα δεν επιτρέπεται αναθεώρηση του Συντάγματος πριν περάσει πενταετία από την περάτωση της προηγούμενης, τούτο θα μπορούσε να το τολμούσε ο Πρωθυπουργός σε τέσσερα περίπου χρόνια δηλ. μετά το 2028, αφού η προηγούμενη έληξε τον Μάιο του 2023. Όμως ως  τότε ο Κυρ.Μητσοτάκης, ως αποδείχθηκε,  δεν μπορούσε να περιμένει. Απ’τη συνάντησή του με τους εκπροσώπους των καλλιτεχνών προ έτους,  άλλαξε άποψη.  Ποιο σύνταγμα και ποιοι συνταγματικοί περιορισμοί «όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα σφάζει» όπως ντελάλιζαν οι παλιοί υπαίθριοι μανάβηδες, για τα καρπούζια.  Παρέκαμψε το Σύνταγμα  ψηφίζοντας τον νόμο ιδρύσεως ιδιωτικών πανεπιστημίων, που κατ’αυτόν, λύνει τον σχετικό συνταγματικό “γόρδιο δεσμό”.    

Kι ας κατέθεσαν ένσταση αντισυνταγματικότητας  τα περισσότερα κόμματα της  αντιπολίτευσης, (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά, Ελληνική Λύση, Νίκη), εγκαλώντας την Κυβέρνηση ότι δεν σέβεται το Σύνταγμα, τη δημοκρατία και τους αγώνες  για δημόσια και δωρεάν παιδεία.

Ο Υπουργός Παιδείας Κυρ.Περρακάκης, ο επισπεύδων της ψηφίσεως του νόμου της ιδρύσεως των “μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων”, σημείωσε στη Βουλή ότι δεν τίθεται θέμα αντισυνταγματικότητας του νομοσχεδίου:  «διαλέγουμε να εμπιστευτούμε τις γνωμοδοτήσεις συνταγματολόγων».  

Ας ληφθεί υπ’όψη ότι  η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής, είχε αποφανθεί  ότι η συνταγματικότητα ή μη  του νόμου αυτού  θα κριθεί στο ΣτΕ.  Αυτό ποσώς ενδιέφερε  την Κυβέρνηση.

Το αποτέλεσμα, είναι ότι σε λίγο καιρό ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο θα αρχίσει να λειτουργεί. Ελληνόπαιδα θα γραφούν για να εκπληρώσουν το όνειρό τους, να γίνουν επιστήμονες, οι δε δύσμοιροι γονείς τους θα έχουν καταβάλλει τα δίδακτρα. Παράλληλα  η αγωνία αυτών, όσο και των παιδιών τους, θα έχει φθάσει στο κατακόρυφο. Ας σκεφτούμε τι θα συμβεί αν το ΣτΕ κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο. Τούτο προφανώς είναι αδιάφορο για τους νομοθέτες της ΝΔ.

Κι αφού είπαμε τα πιο πάνω περί του άρθρου 16 του Συντάγματος και του παρακάμπτοντος αυτό  νεοψηφισθέντος νόμου, ας έρθουμε στα της Ανώτατης παιδείας μας πράγματα.

Γνωρίζουμε ότι μέχρι τη δεκαετία του ’60 στη χώρα μας υπήρχαν τα πανεπιστήμια: Καποδιστριακό, Αριστοτέλειο, του Πειραιώς, ΑΣΟΕΕ, Γεωπονικό και Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Για να μπει ο μαθητής στις διάφορες σχολές, έπρεπε να είναι άριστος ή τουλάχιστο  λίαν καλός. Η ζήτηση εισαγωγής τους ήταν  συνεχώς αυξανόμενη.  Προκειμένου  η Πολιτεία να καλύψει την ανάγκη αυτή, μερίμνησε, ως  όφειλε εκ συντάγματος  και ίδρυσε  κι άλλα Πανεπιστήμια. Αρχικά στην Πάτρα και στα Γιάννενα (1964), μετά στη Θράκη και Κρήτη (1973) στη συνέχεια στο Ιόνιο, Αιγαίο και  Θεσσαλία (1984),  στην Πελοπόννησο (2000) και τελικά στη Δυτική Μακεδονία (2004). Βέβαια δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και το Ανοικτό Πανεπιστήμιο (1992). Σ’αυτά όλα τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα(ΑΕΙ), θα πρέπει να προσθέσουμε και τα Τεχνολογικά Εκπαιδευτικά Ιδρύματα(ΤΕΙ) με ιδρυτικό νόμο του 1983 που είχε το αποτέλεσμα να δημιουργηθούν πλείστα όσα ΤΕΙ σε πλείστους όσους  νομούς της χώρας. Και τούτα το 2018 ανωτατοποιήθηκαν. Κατ’αυτόν τον τρόπο, με τα πολλά Πανεπιστήμια, τις πάρα πολλές σχολές και τα πάμπολλα τμήματα, οι Ελληνόπαιδες είχαν πολλές επιλογές ως προς το  αντικείμενο των  σπουδών τους. Έτσι ο αριθμός των εισαγομένων στην ανωτάτη/ανωτέρα εκπαίδευση, λ.χ. το 2010 ήταν ~75.000, με μέγιστο  του ~78.500, το 2020. Το 2021 η Κυβέρνηση επέβαλε την ελαχίστη βάση  εισαγωγής  και τότε ο αριθμός των εισακτέων έπεσε στους ~68.500. Δηλ. ~10.000 Ελληνόπαιδες δεν βρήκαν θέση στα έδρανα της Ανωτάτης εκπαίδευσης. Αυτό το πρόδηλο δεδομένο, έκανε την αντιπολίτευση να  καταγγείλει την Κυβέρνηση, λέγοντας ότι έτσι δημιουργεί πελατεία στα διάφορα κολέγια. Όμως στην πράξη, τα υπάρχοντα κολέγια δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν την ζήτηση, με αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι μας να αναζητήσουν  πανεπιστημιακές σπουδές στο εξωτερικό (Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Κύπρο κ.άλ).

Στο  αδιέξοδο των πραγμάτων κατά την προηγηθείσα ανάλυση,  ο Πρωθυπουργός και το κόμμα του, ψήφισε προ εβδομάδος το νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δήλωνε  δε σχετικά στην Βουλή ότι αυτός ο νόμος «…ενισχύει το δημόσιο (Πανεπιστήμιο), ενώ με την ίδρυση μη κρατικών αποδίδει στη νέα γενιά ίσες ακαδημαϊκές ευκαιρίες».

Σ’αυτά   ο Στ.Κασσελάκης, ο  αρχηγός  της αξιωματικής αντιπολίτευσης   που  διαβλέπει ότι ο νεοψηφησθείς  νόμος, δίδει  ευκαιρία  για οικονομικό αλισβερίσι, απαντά  στον Πρωθυπουργό: «Αντισυνταγματική μπίζνα της ΝΔ με πανεπιστήμια σουπερμάρκετ».

Μ’ όλα αυτά, η περιπέτεια το άρθρου 16 συνεχίζεται και θα εξακολουθεί να διέπει τη ζωή των νεοΕλλήνων τουλάχιστο ως και το 2028. Μετά …

Σάββατο 2 Μαρτίου 2024

Αρθρο μου στην Αιολίας λόγος /ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ : " Η αγωνία για επιβίωση & οι αγώνες των αγροτών μας".

 

σελ. 16                        ΔHMOKPATHΣ                         Σαββατοκύριακο 2 Μαρτίου 2024

Αιολίας λόγος

Η αγωνία για επιβίωση

& οι αγώνες των  αγροτών μας.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Όταν  έχεις αισθανθεί την άχνα του ιδρώτα να σε περιλούζει μέσα στην κάψα του κατακαλόκαιρου θερίζοντας με το δρεπάνι στο χωράφι, ή τη γάνα απ’τη δίψα στο στόμα σου   αλωνίζοντας  στο αλώνι, ή τον πόνο απ’το κέντρισμα  του σκούρτσου  ή σφήγκας όταν τρυγάς στο αμπέλι ή ακόμη όταν τα δάχτυλά σου μαργώνουν απ’την παγωνιά  μαζεύοντας καταχείμωνα ελιές στο λιόκτημα, τότε μονάχα μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει κόπος του αγρότη.  Ακόμα όταν τη μια χρονιά ο δάκος καταστρέφει τον λιόκαρπό σου, την άλλη ο μπαλσαράς κάνει το ίδιο στο αμπέλι σου, ή  ο λίβας  καίει τα σπαρτά σου ή ακόμα η παγωνιά  καταστρέφει τα δέντρα σου, που όλα αυτά σημαίνουν  εισόδημα  λειψό ή ακόμα και μηδενικό, τότε συνειδητοποιείς τι σημαίνει  μόχθος του αγρότη. Επειδή τούτα όλα τα είχα νοιώσει ως γιος αγρότη βαθειά στο πετσί μου ως παιδί και έφηβος, μπορώ να εκτιμήσω τι σημαίνει αγωνία για το αύριο του αγρότη στο νησί μας και γενικά στην Ελλάδα. Έτσι πάντα με ιδιαίτερη συμπάθεια βλέπω τους κατά καιρούς διεκδικητικούς αγώνες των αγροτών. Αγώνες που γίνονται γνωστοί στο πανελλήνιο όταν τα τρακτέρ ανεβαίνουν στις εθνικές οδούς, κι αυτό ως  γεγονός, γίνεται είδηση στα ερτζιανά,  τηλεοράσεις και  τύπο. Τούτο ακριβώς βιώνουμε απ’την αρχή του 2024. Μάλιστα αυτό, παράλληλα και σε συνδυασμό προς τους αγώνες των αγροτών στην Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Πολωνία και γενικά σ’όλη την Ε.Ε. Η μεγαλειώδης πορεία εκατοντάδων τρακτέρ, αγροτικών και αγροτών, κτηνοτρόφων και μελισσοκόμων απ’όλη την επικράτεια που κατέληξε σε παναγροτική διαμαρτυρία μπροστά στο κοινοβούλιο μας το βράδυ της  20/2/2024, αποτέλεσε την κορύφωση του αγώνα του κόσμου της αγροτιάς ύστερα απ’τα ψιχία που τους έδωσε ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης στην συνάντησή του με την αντιπροσωπεία των αγροτών στο μέγαρο Μαξίμου την  13/2/2024. Τι τους έδωσε; Την επιστροφή φόρου  κατανάλωσης του πετρελαίου που έτσι κι αλλιώς θα δινόταν προς το τέλος της χρονιάς. Ακόμη μείωση της τιμής της κιλοβατώρας (σε βάρος της ΔΕΗ). Τα δοθέντα προς τους αγρότες ανήλθαν στα 85.000.000 Ευρώ. Όπως δε διατράνωναν εν χορώ ο Κυβερνητικός εκπρόσωπος και Υπουργοί, τους δόθηκαν  παροχές εντός των  οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Τέλος,  ο Πρωθυπουργός τόνιζε μετ’ εμφάσεως ότι  δεν υπάρχει δημοσιονομικό περιθώριο για περαιτέρω παροχές. Οι αγρότες, τις παροχές αυτές χαρακτήρισαν ψιχία και συνέχισαν τον αγώνα τους ως την 26/2/2024  που θα συζητιόταν απ’τους Υπουργούς Γεωργίας, το αγροτικό πρόβλημα των 27 της Ε.Ε.

Αυτό που δεν αφουγκράστηκε η Κυβέρνηση ήταν η φωνή της αγωνίας των αγροτών για το αβάστακτο κόστος παραγωγής. Τούτο πέραν του ρεύματος και πετρελαίου που εμβαλωματικά αντιμετώπισε, αυτό που αποφεύγει είναι το κόστος των σπόρων,  λιπασμάτων, φαρμάκων,  γεωργικών μηχανημάτων που είναι κυρίως στα χέρια των πολυεθνικών και που η ακρίβεια τους, στην κυριολεξία τους απομυζά τον κόπο τους.  Παραβλέπει την ασύδοτη παρέμβαση των μεσαζόντων, που απ’το χωράφι ως το ράφι πολλαπλασιάζει την τιμή των προϊόντων τους, σε βάρος τις δικής τους τσέπης αλλά κι αυτής των καταναλωτών. Αγνοεί ότι  τα προϊόντα τους υφίστανται τον  αθέμιτο ανταγωνισμό από συναδέλφους τους εκτός Ε.Ε. Θέλει να αγνοεί το ό,τι ολίγο κατ’ολίγο μειώνεται η κρατική στήριξης τους σε διάφορους τομείς της παραγωγής τους  και τέλος ότι  η απ’το 2023 εφαρμοζομένη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική(ΚΑΠ), που πέραν της γραφειοκρατικότητας  και  δυσλειτουργικότητάς της, τους προσθέτει κόστη δυσανάλογα  για  την “πράσινη” μετάβαση του αγροτικού τομέα.Όλα αυτά  είναι κοινά προβλήματα για όλους τους αγρότες της Ευρώπης, πράγμα που έχει οδηγήσει στις προαναφερθείσες   πανΕυρωπαϊκές  αντιδράσεις τους στις πρωτεύουσες των ευρωπαϊκών χωρών.

Ο αγώνας των Ευρωπαίων αγροτών είχε  το κρεσέντο του στις Βρυξέλλες στις 26/02/2024 όταν περισσότερα από 1.000 τρακτέρ  Βέλγων, Γάλλων, Ιταλών, Γερμανών Ισπανών ακόμα και Λουξεμβούργιων αγροτών εισέβαλαν μαζικά στην πλατεία Σούμαν στο κέντρο βελγικής πρωτεύουσα,  διεκδικώντας   δίκαια εισοδήματα, μείωση διοικητικών βαρών, πέρας των συμφωνιών ελευθέρων συναλλαγών με τρίτες χώρες, εξορθολογισμό και αύξηση του προϋπολογισμού της  ΚΑΠ. Η νέα ΚΑΠ όπως είναι δομημένη είναι γραφειοκρατική, περίπλοκη, μη λειτουργική και εν τέλει άδικη για τον αγρότη.  Αυτό, για όλους τους Ευρωπαίους αγρότες.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπροστά στην ανά την Ε.Ε πίεση των αγροτών, πρότεινε τη χαλάρωση ορισμένων απ’τις περιβαλλοντικές απαιτήσεις της ΚΑΠ  με τις οποίες ήταν υποχρεωμένες να συμμορφώνονται οι γεωργικές και κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις.

Η σύνοδος των Υπουργών κάτω απ΄την ίδια πίεση, έδωσε μια σειρά μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης.  Με άλλα λόγια, οι “27” έδωσαν, κυρίως, το σύνθημα της αναθεώρησης της ΚΑΠ, σε κατεύθυνση λιγότερο “πράσινη”, λιγότερο γραφειοκρατική και κάπως περισσότερο προστατευτική.

Τα προαναφερθέντα αρνητικά οδήγησαν, τα τελευταία χρόνια 3.500.000 αγρότες να εγκαταλείψουν τη Γεωργία στην Ε.Ε.

Για τη χώρα μας όταν πρωτομπήκαμε στην τότε ΕΟΚ (νυν Ε.Ε.) κατά το ’80, ο αγροτικός της πληθυσμός  ήταν άνω του 1.000.000 άτομα, μεγάλο ποσοστό έναντι του συνόλου του πληθυσμού, κατά τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών. Τούτο ήταν εξοβελιστέο και θα  έπρεπε μειούμενο  να πέσει στα επίπεδα του μέσου όρου της ΕΟΚ. Εργώδης υπήρξε η προσπάθεια προς την κατεύθυνση αυτή. Κύριος μοχλός προς αυτό υπήρξαν οι διάφορες εκ Βρυξελλών νόρμες. Πράγματι σε τριάντα χρόνια, κατά το 2010 είχε μειωθεί πάνω από 500.000. Τούτο, διότι τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα κατέστησαν μη ανταγωνιστικά, έναντι των εισαγομένων στην Ε.Ε. βάσει των με τρίτες χώρες εμπορικών της συμφωνιών. Π.χ. βαμβάκι και πατάτες απ’την Αίγυπτο, σιτηρά απ’την Ουκρανία, πλείστα όσα άλλα απ’αλλού ανά την υφήλιο. Ακόμα και λεμόνια απ’τη Χιλή! Άξιο αναφοράς,  ότι  προ ετών όταν είχαμε υπερπαραγωγή λαδιού, που ξεπερνούσε τις 300.000 τόνους λάδι, υποχρεωθήκαμε να εισάγουμε  15.000 τόνους απ’την Τυνησία.  Η πλέον χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτής της ζάχαρης. Δεδομένου ότι  η Ε.Ε.  παράγει στη  Βόρεια Ευρώπη το 50% της παγκόσμιας παραγωγής ζαχαρότευτλων, η απ’αυτά ελληνική ζάχαρη,  κατέστη μη ανταγωνιστική. Αποτέλεσμα, η παραγωγή ζαχαρότευτλων στη χώρα να μειωθεί αρχικά και τελικά να σταματήσει. Έτσι όλα  τα εργοστάσια (Λάρισας, Πλατύ Ημαθίας, Τοξότες Ξάνθης, Ορεστιάδα) έκλεισαν, με χιλιάδες στρέμματα να πάψουν να καλλιεργούνται και χιλιάδες αγρότες να χάσουν το εισόδημά τους. Το ίδιο έχει γίνει με διάφορες άλλες καλλιέργειες κι έτσι οι εκτάσεις τους συνεχώς μειώνονται. Σήμερα η χρησιμοποιούμενη γεωργική μας έκταση ανέρχεται στα ~28.000.000 στρέμματα, μειωμένη κατά 18,8% (~35.000.000) απ’το 2009. Για να συνειδητοποιήσουμε τη σημασία της μείωσης αυτής ας αναφερθεί ότι ενώ ως χώρα χρειαζόμαστε ~85.000 τόνους  όσπρια/χρόνο, η εγχώρια μας παραγωγή είναι μόνο 8.000 τόνοι!

Μ’όλα τούτα, εκείνο που είναι προφανές είναι ότι για να αποφευχθεί η περαιτέρω μείωση της παραγωγής, προϊόντων και αγροτών μας, αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι να υπάρξει ουσιαστική στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Ας μη ξεχνούμε ότι η γεωργική παραγωγή στη χώρα ήταν πλεονασματική πριν μπούμε στην ΕΟΚ. Έκτοτε, μόνιμα ελλειμματική. Θα μπορέσει η σημερινή Κυβέρνηση να αναστρέψει αυτό;

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2024

Άρθρο μου στην Αιολίας λόγος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ : " Υπερέκταση Ιχθυοκαλλιέργειας σε θέση του όρμου Αγίας Μαρίνας Σκαλοχωρίου".

 

Αιολίας λόγος 

Υπερέκταση Ιχθυοκαλλιέργειας

σε θέση του όρμου Αγίας Μαρίνας Σκαλοχωρίου.

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

Σε θαλάσσια έκταση 20 στρεμμάτων, στον όρμο Αγίας Μαρίνας στον Μπαλούτσο Σκαλοχωρίου, θέση Κουτλουγούνια, προ 25 περίπου χρόνων είχε εγκατασταθεί ένα ιχθυοτροφείο. Η περιοχή αυτή ήταν εκ φύσεως ψαρότοπος. Τουρκιστί, τούτο ακριβώς,  σημαίνει το όνομα Μπαλούτσος. Ανέκαθεν αυτός, ήταν τόπος αλιείας για επαγγελματίες  και ερασιτέχνες ψαράδες. Σε μικρή απόσταση, στην παρακείμενη  μαγευτική ακρογιαλιά βρίσκονται τα κτήματα της αδερφής της μητέρας μου, εντός των οποίων στην κορυφή του εκεί παραθαλάσσιου βράχου δεσπόζει η εκκλησία της Αγίας Μαρίνας (μαζί της συνδέομαι συναισθηματικά, αφού κτήτορας της ήταν ο προπάππος μου, Χριστόδουλος Μουτάφης). Στο υπάρχον κατάλυμα των κτημάτων αυτών, εγκαταστάθηκε το προσωπικό του, όταν πρωτολειτούργησε το ιχθυοτροφείο,  ώσπου δρόμος  από άλλη περιοχή προσέγγισε  το χώρο των ιχθυοκλωβών, όπου και κατασκεύασαν τις  χερσαίες εγκαταστάσεις της μονάδας. Μη έχοντας στοιχεία δραστηριότητος ιχθυοτροφείων, όταν η θεία μου έκανε τη σχετική μίσθωση και θεωρώντας ότι τούτο θα είναι μια αναπτυξιακή δραστηριότητα που ενδεχομένως θα δημιουργούσε κάποιες θέσεις εργασίας για ντόπιους, δεν αντέδρασα. Όμως με την πάροδο του χρόνου, ακούγοντας τα παράπονα και τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής,  ψαράδων κ.άλ., γενικά παρακολουθώντας την υπόθεση από  κοντά, διαπίστωνα ότι  το ιχθυοτροφείο αυτό, πέραν του ότι ουδεμία θέση εργασίας προσέφερε σε Σκαλοχωρίτη, δημιουργούσε πλείστα όσα περιβαλλοντικά προβλήματα, σε μεγάλο μήκος στην ακτογραμμή, ως και στο βυθό (όπως διεπιστώθη πέρυσι τον Ιούλιο, από εξειδικευμένο δύτη), αλλά και  απαγόρευε την εκεί αλιεία  στους ψαράδες (επαγγελματίες, ερασιτέχνες).    

Προ διετίας έπαυσε η λειτουργίας του ιχθυοτροφείου και οι ιδιοκτήτες απέσυραν τους ιχθυοκλωβούς. Τότε περιμέναμε ότι θα προχωρούσαν στην πλήρη αποξήλωση του, ώστε να επέλθει ισορροπία ακτογραμμής και βυθού. Ατυχώς, το αντίθετο.  Επιχειρείται υπερέκταση του ιχθυοτροφείου απ΄τα 20 στρέμματα, στα 100! Τούτο, το πληροφορηθήκαμε, όταν η αρμόδια  διεύθυνση του ΥΠΕΝ, διαβίβασε  στο Δήμο Δυτικής Λέσβου τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων(ΣΜΠΕ), την υποβληθείσα απ’την εταιρεία «Περιοχές Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ) Λέσβου Μονοπρόσωπη ΙΚΕ». Ζητείτο,  κατά τα θεσμικώς ισχύοντα, ο Δήμος να  γνωμοδοτήσει σχετικώς, για την περιοχή «όρμος Αγίας Μαρίνας Σκαλοχωρίου». Τούτο, όπως πάντα γίνεται, είναι απαραίτητο προκειμένου το ΥΠΕΝ, συνεκτιμώντας τις γνωμοδοτήσεις των διαφόρων εντεταλμένων σχετικώς φορέων να προχωρήσει στην έγκριση ή όχι της ΣΜΠΕ, εκδίδοντας ή όχι παράλληλα, τους  Περιβαλλοντικούς  Όρους(Π.Ο.) του έργου. Το ίδιο ζητήθηκε κι απ’την Περιφέρεια, που εκτός του ιχθυοτροφείου στον όρμο Αγίας Μαρίνας, η υπό θεώρηση ΣΜΠΕ περιλαμβάνει και  αυτά, στον ευρύτερο χώρο, της εισόδου του Κόλπου Γέρας (Χαβιαρόπετρα και κοντά στα  Μερσίνια).

Τότε, αφού μελέτησα τα όποια διαθέσιμα έγγραφα όπως την έκθεση για την  "Εκτίμηση της οικολογικής ποιότητας του θαλασσίου περιβάλλοντος για την ίδρυση της ΠΟΑΥ Λέσβου" που εστάλη  απ’το ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε. του Υπουργείου Έρευνας& Τεχνολογίας (Ιούλιος 2023) και άλλα σχετικά, τοποθετήθηκα στο Σύλλογό μας (Άγιος Γεώργιος Σκαλοχωριτών Αθήνας). Τούτος πήρε την απαιτούμενη για την περίπτωσή θέση και συναποτέλεσε μαζί με τους 10 άλλους Συλλόγους Σκαλοχωρίου, μέλος της δημιουργηθείσης επιτροπής αγώνα, εναντίον της κατά τα ανωτέρω επιδιωκόμενης υπερέκτασης. Με επικεφαλής την Κοινότητα Σκαλοχωρίου, οι 11 αυτοί Σύλλογοι, έκαναν ότι απαιτούταν εγγράφως ως και αυτοπροσώπως (πρόεδρος, επικεφαλής του αγώνα)  τόσο προς το Δήμο μας όσο και την Περιφέρεια.

Ο Δήμος Δυτικής Λέσβου ενέκυψε κατά πως έπρεπε στους προβληματισμούς, ανησυχίες, και φόβους μας και εξέτασε σφαιρικά, την προς γνωμοδότηση ΣΜΠΕ,  προβαίνοντας μάλιστα και σε πρακτικές ενέργειες που κατά την γνώμη του απαιτούνταν, ώστε να φθάσει στην αλήθεια των πραγμάτων και τελικά να γνωμοδοτήσει σχετικά.

Κατά νόμο, είναι γνωστό, ότι όπου στο θαλάσσιο βυθό απαντώνται λειμώνες Ποσειδωνίας αποκλείονται δραστηριότητες, ως τα ιχθυοτροφεία, αφού ανήκουν στα προστατευόμενα είδη.

Στη  ΣΜΠΕ αναφέρεται  ότι σ’ορισμένα σημεία της εκτάσεως των 100 στρεμμ. υπάρχουν λειμώνες Ποσειδωνίας. Τίποτε άλλο, ενώ θα’πρεπε να έχει γίνει πλήρης χαρτογράφηση όλου του εκεί πυθμένα. Τούτο, το μεταθέτει σε απώτερο χρόνο, μετά τη σχετική άδεια, δηλ. όταν θα υπάρχουν πια τετελεσμένα.

Η εκδοθείσα γνωμοδότηση, αναφέρει σχετικά:«…κατάδυση που πραγματοποιήθηκε από το Δήμο  Δυτικής Λέσβου προέκυψε ότι υπάρχουν λειμώνες Ποσειδωνίας εντός και πλησίον της προτεινομένης ΠΟΑΥ, σε αντίθεση προς τα προβλεπόμενα (θεσμικώς)  και την απόφαση του ΣτΕ. 4982/2014».

Κατά την κατάδυση αυτή εκτός των λειμώνων Ποσειδωνίας,   διαπιστώθηκε ότι ο βυθός του παλιού ιχθυοτροφείου χαρακτηρίζεται από πλήρη εγκατάλειψη. Παντού υπάρχουν παρατημένα συρματόσχοινα, σημεία πρόσδεσης (σωλήνες με τσιμέντο), λάστιχα αυτοκινήτων, δίχτυα, σχοινιά κ.άλ.     

Τα προκύψαντα σχετικά πορίσματα κατά την πλήρη εξέταση των στη ΣΜΠΕ στοιχείων απ’το Δήμο, μαζί με την απαιτούμενη αντίστοιχη εισήγηση, ήρθαν στο Δημοτικό Συμβούλιο(Δ.Σ.) την 7η Αυγούστου 2023. Σ’αυτή  αναφέρεται ότι η ΣΜΠΕ έχει παραπλανητικά, ετεροχρονισμένα, ελλιπή στοιχεία, δεν διαθέτει παραστατικά  παρακολούθησης διαχρονικά, εκ μέρους της μονάδας (π.χ. του βασικής σημασίας διαλυμένου οξυγόνου),  κατά την υπερ20ετή λειτουργία της. Ακόμη, παραθέτει μόνο μία δειγματοληψία και μάλιστα σ’ένα μόνο σημείο απ’την έκταση των 100 στρεμμάτων  και τέλος χρησιμοποιεί θεωρητικό μοντέλο, αντί  την εκτίμηση των επιπτώσεων του ιχθυοτροφείου σ’όλη την περίοδο λειτουργίας αυτού.  

Πέραν του βασικής σημασίας θέματος των λειμώνων της Ποσειδωνίας, ως ζώνες αποκλεισμού ιχθυοτροφείων μεταξύ των άλλων είναι τα αλιευτικά πεδία, περιοχές αναπαραγωγής, ενδιαίτησης ιχθύων και οι οικισμοί. Στην υπό θεώρηση ΣΜΠΕ, όπως αγνοήθηκε το θέμα της Ποσειδωνίας, αγνοήθηκε επίσης το  ανέκαθεν υπάρχον αλιευτικό πεδίο, σ’αυτή καθ’αυτή τη θέση του ιχθυοτροφείου, εκεί που  τώρα επιδιώκεται να γίνει η υπερέκταση του.  Ομοίως αγνοήθηκε, ο σε απόσταση 1000 περίπου μέτρων οικισμός, Μπαλίνη.  

Μετά τη σχετική βάσανο προβληματισμού, σκέψεως και συμπερασμάτων των μελών του Δ.Σ., τελικά εξεδόθη η απόφασή του, σε εμπεριστατωμένο κείμενο πρωτοφανούς εκτάσεως, 17 ολοκλήρων σελίδων! Τούτη, επί λέξει είναι:  «ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΟΜΟΦΩΝΑ

-Την αρνητική γνωμοδότηση επί της διαβιβασθείσης ΣΜΠΕ για λόγους που παρουσιάζονται αναλυτικά στην παρούσα εισήγηση

-Τη λήψη  σχετικής απόφασης Δημοτικού Συμβουλίου».

 Η Περιφέρεια  και το Περιφερειακό Συμβούλιο εξέτασαν επίσης τη ΣΜΠΕ και  η δική τους γνωμοδότηση, επί λέξει είναι:

<<Α π ο φ α σ ί ζ ε ι    ο μ ό φ ω ν α

  Γνωμοδοτεί αρνητικά για την έγκριση της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων  για το χαρακτηρισμό και την οριοθέτηση Περιοχών Οργανωμένης Ανάπτυξης Υδατοκαλλιεργειών (ΠΟΑΥ)  Λέσβου, Π.Ε. Λέσβου  της  Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου με Φορέα Διαχείρισης  την   «ΠΟΑΥ   ΛΕΣΒΟΥ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Ι.Κ.Ε»>>.

Άραγε, η προαναφερθείσα απόρριψη της επιδιωκόμενης  υπερέκτασης του  ιχθυοτροφείου στον όρμο της Αγίας Μαρίνας Σκαλοχωρίου, ως αυτή εκφράζεται καθολικά απ’το σύνολο της κοινωνίας, του Σκαλοχωρίου (διά της Κοινότητας και των 11 Συλλόγων), του Δήμου Δυτικής Λέσβου (διά του Δ.Σ. του) αλλά και αυτής ακόμη της Περιφέρειας (διά του Π.Σ. της) θα γίνει σεβαστή απ’τους υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου; Προς αποτροπή του περιβαλλοντικού αυτού εγκλήματος, ζ η τ ε ί τ α ι  η παρέμβαση στον αρμόδιο Υπουργό, των ταγών του νησιού μας. Αν δεν γίνει αυτό, φοβούμαι πως σε λίγο η επιδιωκόμενη υπερέκταση, θα είναι γεγονός.

Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

Αιολίας λόγος/ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ άρθρο μου : Εκδήλωση στην ΕΕΛ, για τον ποιητή Νίκο Καββαδία , Φύση φιλελεύθερη, ασυμβίβαστη και δημοκρατική

 

σελ. 14                        ΔHMOKPATHΣ                             Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2024

file:///C:/Users/user/Downloads/DHMOKRATHS%20MI%2020-2-24.pdf

Αιολίας λόγος

Εκδήλωση στην ΕΕΛ, για τον ποιητή Νίκο Καββαδία

 

 Φύση φιλελεύθερη, ασυμβίβαστη και δημοκρατική

Του Δρος Τάκη Χαραλ. Ιορδάνη (Ph.D.)

 

Όταν η Εταιρεία Ελλήνων  Λογοτεχνών(ΕΕΛ) κάνει  εκδήλωση   για το μεγάλο μας ποιητή της θάλασσας τον Νίκο Καββαδία,  ως γεγονός,  είναι αξιοπρόσεκτο και ιδιαίτερα συγκινητικό.  Αυτό, γιατί έγινε μέλος της κατά τη διάρκεια της Γερμανοκατοχής, παρ’όλο ότι είχε ένα μόνο  ένα βιβλίο, το “Μαραμπού”, ως εκ της βαρύτητας του εν λόγω έργου, κατά παρέκκλιση  του κανόνα των απαιτουμένων τριών βιβλίων.  Ο ποιητής Ν.Καβαδιας, έλαβε μέρος στην Αντίσταση, στο ΕΑΜ και ευθύς μετά την απελευθέρωση έγινε επικεφαλής του ΕΑΜ Λογοτεχνών – Ποιητών. Τη θέση του αυτή παραχώρησε στον Νικηφόρο Βρεττάκο, εν όψει  μπάρκου του, σε φορτηγό καράβι, το Φθινόπωρο του 1945.

Όπως ακούστηκε κατά την πρόσφατη εκδήλωση,  07/02/2023, η ΕΕΛ  δείχνοντας την τεράστια εκτίμηση της στον μεγάλο αυτόν ποιητή μας, τον  έχει τιμήσει επανειλημμένως  σε αντίστοιχες εκδηλώσεις.

 Ακόμη, όταν της εκδήλωσης αυτής κύριος ομιλητής είναι  Λέσβιος, τότε για μας τους συμπατριώτες του η εκδήλωση αυτή γίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. 

Τούτη, πραγματοποιήθηκε επ’ευκαιρία της δεύτερης βελτιωμένης εκδόσεως του βιβλίου  του ποιητή της Λέσβου, Δημήτρη Νικορέτζου, “ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ  ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ”, που εκδόθηκε για πρώτη φορά, το 2001. Το ακροατήριο πυκνό,  κατά κύριο λόγο   ναυτικοί, απόμαχοι, παλιοί συνεργάτες του, συμπατριώτες του Κεφαλλήνες,  μέλη της ΕΕΛ και άνθρωποι των γραμμάτων που συνεργάστηκαν κατά καιρούς μαζί του και Λέσβιοι.

Χαιρετισμό απηύθυναν πολλοί, με πρώτο τον Πρόεδρο της ΕΕΛ κ.Κώστα Καρούσο. Ακολούθησαν,  εκπρόσωπος της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας, λογοτέχνες, πρώην ναυτεργάτης, συγγενικό του πρόσωπο ως και η Γεν.Γραμματέας του Συλλόγου Πυλαρεών Κεφαλληνιάς, των συγχωριανών του. Ποιήματα του, διάβασαν λογοτέχνες της ΕΕΛ. Ακόμη υπήρξε και μουσική απόδοση ενός αριθμού των μελοποιημένων ποιημάτων του, παίζοντας  πιάνο ο Αντιπρόεδρος της ΕΕΛ  κ.Γ.Μαρινάκη. Ομίλησαν τέλος άνθρωποι που τον έζησαν, λέγοντας ανέκδοτες λεπτομέρειες για τον τιμώμενο, τη ζωή του και τον ίδιο, ως άνθρωπο.

Ο Καββαδίας, φύση φιλελεύθερη, ασυμβίβαστη και δημοκρατική  δεν μπορούσε να δεχθεί τις αστικές διαδικασίες και πρακτικές.  Ακούστηκε ένα ανέκδοτο σχετικό με την απάντηση του, σε διαδικασία εξετάσεων για καπετάνιος. Τότε, αρχηγός του Λιμενικού, ήταν κάποιος  Καββαδίας.  Για προφανείς λόγους, οι της επιτροπής τον  ρώτησαν κάποια στιγμή “τι τον έχετε τον κ.Καββαδία;”  Η απάντησή του άμεση και κοφτή “τον έχω χ@σμ@ν@”. Βέβαια, μετά απ’αυτή την απάντησή, ο ποιητής ποτέ δεν πέρασε τις εξετάσεις  κι έτσι μια ζωή έμεινε ασυρματιστής. 

Το ποιητικό κατεπίστευμα του τιμωμένου, είναι ένα έργο που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι απόλυτα βιωματικό. Γιατί περιγράφει αυτά που έζησε ναυτόπαις απ’τα 18χρονά του στη θάλασσα, ο  μαρκόνης Καββαδίας. «Στη γέφυρα του Αδάμ της νότιας Κίνας»,  «στα λιμάνια – Gabes, Porto Pegassu κ.άλ)», «στην αποπνικτική μαύρη παλίρροια το διαβόητο κουροσίβο», σε χώρες εξωτικές -Μπραζίλι, Περού, Αφρική, κ.αλ.-, πάνω στην λαμαρίνα, στις μπουκαπόρτες, τα αμπάρια, τις γέφυρες των βαποριών και στις τιμονιέρες. Μιλά ακόμη, για “παιγνίδια ναυτικά”, για γοργόνες, καρχαρίες, σκυλόψαρα, γλάρους κ.άλ., για τραμουντάνες και τυφώνες, για μπάρκα και φορτία, για το “άγριο κύμα”, για  “τo  άστρο του Βοριά”,  αλλά και “ τα άστρα του Νοτιά”.Για όλα αυτά που άκουσε, έπιασε, μυρίστηκε, γεύθηκε  και τέλος είδε, τα οποία αποτέλεσαν τους πυρήνες των  ιδεών του ποιητή και τα εξέφρασε  με  γλώσσα ποιητική.  

Ο Δημ. Νικορέτζος,  που είχε την ευτυχία να τον συναντήσει όταν ήταν νεαρός, αφού διεξοδικά αναφέρθηκε στα της ζωής του Νικ.Καββαδία επικεντρώθηκε όπως ήταν φυσικό ως κριτικός  ποιήσεως που είναι, στο ποιητικό έργο του τιμωμένου. Τούτο  απαρτίζεται από τρεις συλλογές. Η πρώτη “Μαραμπού” που εκδόθηκε το 1933, η δεύτερη “Πούσι” το 1947 και τρίτη “Τραβέρσο” που εκδόθηκε λίγους μήνες μετά τον θάνατό του το 1975. Αυτό που τόνισε, είναι ότι  ο ποιητής  έχει γίνει διάσημος με τα  ολιγότερα κατ’αριθμό ποιήματα, γύρω στα πενήντα, πολύ πολύ λιγότερα κι απ’αυτά(155 κατ’αριθμό), του  ολιγόγραφου μεγάλου Αλεξανδρινού  ποιητή μας, Κωνσταντίνου Καβάφη.

Συνεχίζοντας, ο Δ.Νικορέτζος, μεταξύ άλλων είπε: «οι στίχοι του Καββαδία εξέφρασαν ένα συναίσθημα βαθιά ριζωμένο στην ψυχή του Έλληνα,  της   αγάπης του  για τη θάλασσα.  Όσο κι αν οι μόδες αλλάζουνε, ο Καββαδίας δεν θα πάψει να είναι επίκαιρος περνώντας πάνω απ τις συμπληγάδες του χρόνου, συνεχίζοντας πάντα την αιώνια ρότα του.

Πολλά υπήρξαν τα επιχειρήματα που διαπιστώθηκαν για να ερμηνευτεί αυτή η διαρκής επικαιρότητα του Καββαδία ενός μεταφυσικού του υγρού στοιχείου που - παρά τις νεωτερικές σειρήνες-  δεν χειραφετήθηκε από την κλασική  ποιητική γραφή, που στάθηκε η θερμοκοιτίδα της δημιουργίας και της ανάδειξης της.

Σαν τσαμαδούρα που στέκι στα ανοιχτά, προσμένοντας να ξαποστάσουν πάνω της σκαριά που ταλαιπώρησε η αλμύρα, έτσι και ο Καββαδίας αυτός ο αιώνιος ταξιδευτής, φιλοδοξεί να κρατήσει συντροφιά σε όσους οραματίστηκαν μπάρκα στις μακρινές θάλασσες του ονείρου αλλά και ταξίδια στα μεγάλα πελάγη της ζωής με τα σαράκια της και τους καημούς της».

Όλοι οι Έλληνες, που το αίμα μας είναι ανακατεμένο με την αρμύρα της θάλασσας, οτιδήποτε αναφέρεται σ’αυτή, μας γοητεύει. Έτσι αυτός είναι ο λόγος που ο Καββαδίας, ως μεγάλος παραμυθάς μας, με τα ποιήματά των θαλασσινών του βιωμάτων και εμπειριών του, στα διάφορα μπάρκα του και πλεούμενα,  στο άκουσμά τους, μας  γοητεύει και μας μαγεύει.

Επειδή δε, ως λαός δεν είμαστε του “διαβάσματος”, μας πάει καλύτερα να ακούμε ένα ποίημα, παρά να ανοίγουμε ένα βιβλίο και να το διαβάζουμε. Περισσότερο, όταν το άκουσμα του γίνεται υπό μορφή άσματος μελοποιημένου. Τούτο το είδαμε σε ποιήματα μελοποιημένα, από μεγάλους μουσικοσυνθέτες και τραγουδισμένα από μεγάλους καλλιτέχνες  να μαγνητίζουν το λαό μας, κάνοντας τα  τελικά κτήμα του, καταγράφοντάς τα στην καρδιά και στο νου του. Όταν ποιήματα του Σεφέρη, του Ρίτσου, του Ελύτη κ.αλ. μπήκαν στις παρτιτούρες του μεγάλου Θεοδωράκη και αποδόθηκαν απ’τον Μπιθικώτση κι άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, τότε αυτά τραγουδήθηκαν  απ’όλους τους Έλληνες τους εδώ, αλλά και της διασποράς. Έτσι τα ποιήματα αυτά των μεγάλων ποιητών μας, έγιναν κτήμα όλου του λαού μας.

Για τα ποιήματα του Καββαδία η μελοποίησή τους έγινε από επίσης μεγάλους  μουσικοσυνθέτες όπως ο Γιάννης Σπανός, η Μαρίζα Κωχ, ο Λάκης Παπαδόπουλος και κυρίως ο Θάνος Μικρούτσικος. Τα  μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία τα τραγούδησαν μεγάλοι τραγουδιστές όπως η Μαρίζα Κωχ, ο Θηβαίος,  Κούτρας, Νταλάρας κ.άλ. Το “φάτα μοργάνα”, το “kuro sivo”, το “πούσι”, “ο λύχνος του Αλαδίνου” ο “Σταυρός του Νότου” και τόσα άλλα του, που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται εδώ και μισό αιώνα, φτάνοντας στα χείλη πολλών, μικρών και μεγάλων, έτσι μαθεύτηκαν σ’όλη την Ελλάδα. Αγαπήθηκαν απ’όλους μας.

Άξιο λόγου, τέλος, είναι να αναφερθεί ότι απ’τα πενήντα περίπου ποιήματα του Νίκου Καββαδία, έχουν μελοποιηθεί περίπου τα σαράντα.     

Έτσι αυτά όλα έκαναν, ο θαλασσόλυκος Καββαδίας, να λογίζεται ως ένας εκ των μεγάλων ποιητών της χώρας μας.

Ο Δημοκράτης πρόσθεσε στο κείμενό μου ένα σκίτσο του Νίκου Καββαδία που στο βάθος είχε το:

<< Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ

σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,

θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ

και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες>>.

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024

Ευχαριστίες προς τους ψηφοφόρους της Πανελλήνιας Ένωσης Των Ομοτίμων Μελών-ΤΕΕ (ΠΕΤΟΜ- ΤΕΕ).

 

Προς τους ψηφοφόρους της Πανελλήνιας Ένωσης  Των Ομοτίμων Μελών-ΤΕΕ (ΠΕΤΟΜ- ΤΕΕ).

 

Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι,

 

σας ευχαριστώ που με τιμήσατε με την ψήφο σας στις εκλογές  της Ενώσεως μας και έτσι με εκλέξατε  μέλος του Δ.Σ. της.

Τριάντα τόσα χρόνια μετά, απ’ τη δεκαετία το’90 που αγωνιζόμουν ως Πρόεδρος του Πανελληνίου  Συλλόγου  Μεταλλειολόγων και Μεταλλουργών Μηχανικών, τώρα πάλι μάχιμος στο στίβο του συνδικαλισμού.

Ελπίζω να υπάρξω αντάξιος των προσδοκιών σας,  υπηρετώντας τους στόχους και τις επιδιώξεις της Ενώσεως μας, κατά τις εξαγγελίες των  Ακομμάτιστων  Μαχόμενων  Μηχανικών.

Όπως γινόταν ως σήμερα, έτσι και με το νέο Δ.Σ. της Ενώσεως τους, τα 25.000 μέλη της, συνταξιούχοι Μηχανικοί, θα εξακολουθούν να στηρίζονται, να τονώνονται και να ενισχύονται στους  αγώνες τους και στις διεκδικήσεις  τους για το καλύτερο.

 

Ευχαριστών

 

Δρ. Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.)


Το ανωτέρω έγραψα την 14.02.2024, ευθύς ως ανακοινώθηκαν τα επίσημα αποτελέσματα και το έστειλα με mail  στους συναδέλφους συνταξιούχους Μηχανικούς αλλά και σε  άλλους παραλήπτες.  

Παρασκευή 9 Φεβρουαρίου 2024

Παρουσίαση του δεύτερου λογοτεχνήματος μου στην ΕΕΛ στις 15 Απριλίου 2024

 

Καθορίστηκε  η ημερομηνία της παρουσίασης στην Εταιρεία Ελλήνων  Λογοτεχνών (ΕΕΛ) του δεύτερου λογοτεχνήματος μου "ΨΑΡΟΣ ΒΡΑΧΟΣ ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ... " που θα πραγματοποιηθεί  στις 15 Απριλίου 2024.  

Το Πρόγραμμα θα ανακοινωθεί ευθύς ως ολοκληρωθεί.



Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024

Άρθρο μου στην Αιολίας λόγος/ΔHMOKPATHΣ "ΟΡΦΙΚΙΑ: Ως τα προβάλλει κιτρινισμένο χειρόγραφο του Αντισσαίου Πάνου Φραγκέλλη".

 

σελ. 16                   ΔHMOKPATHΣ                    Σαββατοκύριακο 3 Φεβρουαρίου 2024

 

Αιολίας λόγος

 

ΟΡΦΙΚΙΑ:  Ως τα προβάλλει κιτρινισμένο  χειρόγραφο του  Αντισσαίου   Πάνου Φραγκέλλη.

 

                             του Δρος Τάκη Χαραλ.Ιορδάνη (Ph.D.)

 

Είναι συγκινητικό να ανασύρεις απ’το αρχείο σου και να διαβάζεις ένα κιτρινισμένο απ’το χρόνο χειρόγραφο,  που σου δίνει σημαντική χείρα βοηθείας σ’ένα επιδιωκόμενο σου στόχο. Τούτο, μεταξύ άλλων  μου ενεχείρισε, λίγο  προ  του θανάτου του ο δάσκαλος μου, Φιλόλογος–Λυκειάρχης Πάνος Φραγκέλλης. Είναι  ο χαιρετιστήριος λόγος του, στους  Αντισσαίους της Αθήνας κατά την κοπή της βασιλόπιττας του Συλλόγου τους(1998;), όταν και  έγινε  η παρουσίαση του βιβλίο του «Ο Ορφέας ο Μεγάλος Μύστης και Μουσικός» που εξέδωσε το 1997.  Το παραθέτω αυτούσιο.

 

<<Αγαπητοί  μου,  φίλες και φίλοι

Αισθάνομαι ευτυχής που μου δίνεται η δυνατότητα να  παρευρεθώ  στη σημερινή εκδήλωση του Συλλόγου για την κοπή της βασιλόπιτας και την παρουσίαση του βιβλίου μου, που έχει ως θέμα το μυθικό Ορφέα, όπως θέλουν να τον χαρακτηρίζουν όσοι κάνουν λόγο για αυτόν. Για μένα όμως ο Ορφεύς δεν υπήρξε μυθικός, αλλά ένας ημίθεος που η προσφορά του είναι τεράστια όχι μόνο στην προχριστιανική Ελλάδα, αλλά και σε όλους τους λαούς της  λεκάνης της Μεσογείου και του Ευξείνου Πόντου.

Η θρησκεία που έδωσε στον Ελληνικό χώρο υπήρξε μία θρησκεία αγάπης, ανθρώπινη πέρα για πέρα. Δίδαξε την εγκράτεια,  τον εξαγνισμό και την τελική αποκατάσταση των ανθρώπων μέσα απ’ τον κύκλο των γεννήσεων.

Υπήρξε ο εισηγητής του Μονοθεϊσμού, ο  κήρυκας της αγάπης,  ο πράος και ευγενικός,  πού πόνεσε πολύ,  και τον πόνο του τον μετουσίωσε  σε μουσικές συνθέσεις,  που δεν έθελγαν μόνο τους θνητούς, αλλά και τους αθάνατους, όπως στην περίπτωση της Περσεφόνης. Ακόμη η γοητεία απ’ το τραγούδι του δεν άφησε ασυγκίνητα ούτε τα δένδρα που τον παρακολουθούσαν στο δρόμο του, μετά την αποτυχία του να ξαναφέρει στη ζωή την αγαπημένη του Ευρυδίκη, καθώς και τα άγρια θηρία, που ημερωμένα και γοητευμένα απ’ τη θεσπέσια μουσική του κάθονταν γύρω του κι απολάμβαναν αυτή. 

Ο Ορφεύς  υπήρξε προαγωγός εις Χριστόν. Τα πρώτα σύμβολα της θρησκείας του Ναζωραίου  υπήρξαν ορφικά,  όπως μαρτυρούν οι τάφοι των πρώτων Χριστιανικών χρόνων,  οι  λάρνακες, οι κατακόμβες.   Η Ορφική λατρεία   για τον Ελληνισμό αποτελεί την Παλαιά του Διαθήκη.

 Ζητήστε μέσα  απ’ τις σελίδες του βιβλίου μου να  γνωρίσετε όλα τα θαυμάσια αυτά  διδάγματα και δρώμενα,  γνωρίζοντας  αυτά από πηγές πρωτογενείς,  πράγμα σπάνιο για τη γνώση του παρελθόντος.  Οι χρυσές πινακίδες της Κρήτης,  και της Συβάριδος θα σας αποκαλύψουν  τον Ορφισμό σ’ όλο του το βάθος.  Θα σας γοητεύσουν πραγματικά και ίσως σας ανοίξουν νέους ορίζοντες.

Η Άντισσα  είχε  τη σπάνια  τύχη να δεχθεί στ’ ακρογιάλια  της τη  λύρα  και την κεφαλή του αδικοσκοτωμένου απ’ τις μαινάδες Ορφέως. 

Στον τόπο  που εκβράστηκαν έγινε  μαντείο, όπου τοποθετήθηκε η χρησμωδός κεφαλή του Ορφέως, ενώ η λύρα του παραδόθηκε στον μεγάλο Αντισσαίο μουσικό Τέρπανδρο, που από τετράχορδη την έκανε επτάχορδη, καταστήσας τη γενέτειρά του γνωστή σ’ όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και της Ανατολίας. 

Η Άντισσα ευγνωμονούσα ετίμησε τον Τέρπανδρο με το στήσιμο ορειχάλκινης προτομής στην είσοδο του χωριού. Σειρά νομίζω ότι έχει και ο Ορφεύς, που μετά  το θάνατό του καθαγίασε τα χώματά της, καταστήσας αυτά χώρο προσκυνήματος κατά την  αρχαιότητα.

Ήδη του έχει αποδοθεί η τιμή από αρχαιοτάτων χρόνων, να δοθεί το όνομα του στο μέρος όπου εκβράστηκαν κεφαλή και λύρα κι αποκλήθηκε Ορφίκια. Μ’ αυτό το όνομα ελαφρά τροποποιημένο Αρφίκια, αποκαλείται και σήμερα, αποτελώντας το τοπωνύμιο αυτό αψευδή μάρτυρα του “μυθικού” αυτού γεγονότος, που σύσσωμη σχεδόν η αρχαιότητα το θεώρησε ιστορικό.          

Με το παρόν βιβλίο θέλησα κ’ εγώ, με τις ασθενείς μου δυνάμεις, να προσφέρω τιμή στο θαυμαστό ημίθεο που τόσο η ιστορία αγάπης που τον παρακολουθεί, όσο και η λατρεία που εισήγαγε στο Ελληνικό χώρο και η φιλοσοφία του , με την οποία προσπάθησε να ερμηνεύσει τον κόσμο και τη ζωή,  αποτελούν πηγές έμπνευσης σε επιστήμονες και καλλιτέχνες σε όλους τους τόπους και σε όλες τις εποχές. Εξακολουθεί στην όπερα να παρουσιάζεται “Ο Ορφέας και η Ευριδίκη” του Γκλούγκ, ενώ σε κεντρικό θέατρο των Αθηνών με επιτυχία παριστάνεται ομώνυμο έργο.

Οι μεγάλοι άνδρες πρέπει να τιμώνται απ’ τους σύγχρονους και τους μεταγενεστέρους προκειμένου να επαληθευτεί ο λόγος του τραγικού

 “ένθα μεν τα άθλα κείται αρετής 

   εκεί και άριστοι άνδρες πολιτεύουσιν” >>. 

 

Το συμπυκνωμένο, στα πλαίσια  ενός χαιρετιστήριου λόγου, αυτό μήνυμα, για την μονοθεϊστική θρησκεία της αγάπης που ευαγγελίσθηκε ο μεγάλος Μύστης Ορφέας, που κατά τον συγγραφέα «υπήρξε προαγωγός εις Χριστόν», άμεσα  συνδέει την παρουσία του Ορφέα -της χρησμοδοτούσας κεφαλής του, στο εκεί μαντείο- με την ακρογιαλιά,  που υποδέχθηκε αυτή και την κιθάρα του. Την αγκάλη  Ο(Α)ρφίκια.  Μάλιστα κάνει την πρόταση, η Άντισσα να  τιμήσει αυτόν,  όπως τίμησε  τον Τέρπανδρο,  στήνοντας του την προτομή  του, ως επέκταση, της στην αρχαιότητα αποδοθείσης τιμής απ’τους τότε Αντισσαίους, γράφοντας: «Ήδη του έχει αποδοθεί η τιμή από αρχαιοτάτων χρόνων, να δοθεί το όνομα του στο μέρος όπου εκβράστηκαν κεφαλή και λύρα κι αποκλήθηκε Ορφίκια».

Με τη μυστηριακή αγκάλη των Ορφικίων συνδέομαι εξ απαλών ονύχων. Εκεί καταλήγουν τα κτήματα αδερφού της γιαγιάς μου, ανθρώπου κοσμοπολίτη και πολύ διαβασμένου. Όταν με τους γονείς μου τον επισκεπτόμασταν, σαν σε παραμύθι, μου μιλούσε για τον Ορφέα και όλα όσα μεγάλος πια μπόρεσα να μάθω μελετώντας. Έτσι ως επιστήμονας, ερευνητής και άνθρωπος της μελέτης, μόρφωσα προσωπική άποψη επ’αυτού, προσφεύγοντας στα σχετικά γραφτά συγχρόνων μελετητών, ιστορικών της Λέσβου (Παναγ.Παρασκευαϊδη, Παν.Φραγκέλλη, Απόστ.Γονιδέλλη, Αριστ.Κυριατζή). Έχοντας αποκτήσει εδραία επ’αυτού πεποίθηση, θεωρώ την πρόταση του δασκάλου μου σωστή. Όμως δεδομένης  της παγκόσμιας φήμης του μεγάλου Μύστη Ορφέα, πρέπει  να κεφαλαιοποιήσουμε τούτο, υπέρ της Άντισσας και της Λέσβου ολόκληρης, με το να προβληθούν τα Ορφίκια κατά πως τους αρμόζει, ώστε να λάβουν κι  αυτά παγκόσμια ακτινοβολία. (Την προτομή του Τερπάνδρου έστησε ο Σύλλογος των Αντισσαίων της Αθήνας με εισήγηση και λοιπές ενέργειες μου όταν ήμουν Πρόεδρός του). Τούτο θα γίνει, όταν τα Ορφίκια  αναγνωριστούν θεσμικά, αφού έτσι θα προβληθούν, ως τους ανήκει, και εν τέλει, η τουριστική  αξιοποίηση τους θα προσφέρει οικονομική ανάπτυξη στην Άντισσα κι όλο το νησί. Πρωτοπαρουσίασα το θέμα αυτό με σχετική επιστολή/εισήγηση μου στην τότε Περιφερειάρχη Χρ.Καλογήρου, το 2016. Ακολούθησε η δημιουργία  του Συνδέσμου «ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ Α(Ο)ΡΦΙΚΙΩΝ, ΛΑΨΑΡΝΩΝ ΑΝΤΙΣΣΗΣ ΛΕΣΒΟΥ»  με στόχο τα προαναφερθέντα. Στο Σύνδεσμο μας αυτό συμμετέχουν επιστήμονες, λογοτέχνες, πρόεδροι και μέλη Τ.Σ., ενεργοί πολίτες κ.αλ. Κορυφαίο  μέλος του, αποτελεί ο Περιφερειάρχης Κώστ.Μουτζούρης. Τέλος, ο δρόμος Λιώτας–Λαψάρνων του οποίου επίκειται η ασφαλτόστρωση, περνά περί τα 500 μ. απ’την προαναφερθείσα αγκάλη,  καθιστώντας την άμεσα επισκέψιμη.

 Περαίνων, πιστεύω πως η Εφορία Αρχαιοτήτων Λέσβου, στα πλαίσια της σχετικής αρμοδιότητά της και της επιστημονικής της γνώσης,  θα συμβάλλει στην προσπάθειά μας αυτή, δίδοντας προς τον Περιφερειάρχη και το Π.Σ. τη θετική εισήγησή της.