ΕΜΠΡΟΣ / Αιολίας Λόγος

Η αποκαθήλωση του Αντισσαίου ήρωα της Εθνικής Αντίστασης

Τρίτη 21 Μαρτίου 2017 | Τάκης Χαρ. Ιορδάνης (Ph.D.)

Αυτές τις μέρες το «Εμπρός» έγραψε: «Η αυθαιρεσία προσβάλλει τη μνήμη του», αναφερόμενο στον Αντισσαίο ήρωα Αριστείδη Φ. Μαραγκό. Βεβαίως αυτό που δεν ήξερε ο συντάκτης του άρθρου, ήταν ότι η σχετική προσβολή, έχει πια μετατραπεί σε ασέβεια. Παραθέτω τα σχετικώς γενόμενα:
Είναι γνωστή η παροιμιώδης φάση του μεγάλου Σεφέρη «όπου κι αν ταξιδέψω, η Ελλάδα με πληγώνει». Σκέφτομαι πως το μεγάλο διαμέτρημα του, το εκ του βραβείου Νόμπελ στην ποίησή του, θα δικαιολογούσε την ελευθεριότητα γι’ αυτή την αφοριστική φράση του. Τηρουμένων των αναλογιών, η ταπεινότητά μου, τολμά να πει «η Άντισσα, με πληγώνει». Θα μείνω, μεταξύ άλλων, στην τελευταία διαπίστωσή μου, κατά τον πρόσφατο πηγαιμό στη γενέτειρα. Διαπίστωσα ότι κάποια βέβηλα χέρια, θέλησαν να οδηγήσουν και πάλι τον ήρωα αυτό, της Εθνικής Αντίστασης, στην ιστορική αφάνεια, εκεί όπου και ήταν για 66 ολόκληρα χρόνια.
Τον αείμνηστο Αριστείδη Φ. Μαραγκό, που ως μη όφειλε, με το αίμα του πότισε κι αυτός το δενδρί της λευτεριάς, στην αποφράδα περίοδο της Γερμανοκατοχής. Η εθνική του δράση (κατά το αρχηγείο της ΕΛΑΣ, γιατί ήταν χωροφύλακας) τον οδήγησε στο να τυφεκιστεί μαζί με άλλους ήρωες, στο άνθος των 26 χρόνων του απ’ τα ανθρωπόμορφα τέρατα της Βέρμαχτ. Τσαμάκια, Μάης 1942.
Οδηγείται δε και πάλι στην ιστορική αφάνεια, γιατί αποκαθήλωσαν και τη δεύτερη πλάκα που έγραφε «ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΑ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ Φ. ΜΑΡΑΓΚΟΥ».
Αν ήξερα ότι οι εκ μέρους μου προσπάθειες από το 1984 -όταν αναγνωρίσθηκε η Εθνική Αντίσταση- το να βγει ο ήρωας μας, το αγροτόπαιδο αυτό των Λαψάρνων, από την ιστορική αφάνεια, θα ήταν στην κυριολεξία μια μετά θάνατον οδύσσεια του με τραγική κατάληξη τα προαναφερθέντα, θα απέφευγα οτιδήποτε σχετικά. Αντίθετα, θα είχα αφήσει το δύσμοιρο αυτό παλικάρι στον αιώνιο του ύπνο και στην άχλη της λησμονιάς.
Όμως ο σπαραγμός της χαροκαμένης μάνας του, θειά Ευριδίκης, όταν μικρό παιδί κάθε χρόνο στις μέρες του, της πήγαινα τα υλικά των κολλύβων του (προσφορά των γονιών μου), που ανεξίτηλα μένει καταγεγραμμένος στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με δέσμευσε ηθικά.
Αφορμή τέλος, μου έδωσε η αδερφή του, Ρηνιώ, όταν (τέλη του ΄70), μου «απήγγειλε» μέσα σε αναφιλητά το γράμμα του παλικαριού, που έγραψε λίγα λεπτά πριν εκτελεστεί και που εκείνη είχε αποστηθίσει.

Το γράμμα αυτό, το πρωτοδημοσίευσα στην εφημερίδα «Άντισσα» το 1984, εισηγούμενος παράλληλα να μετονομαστεί η «Πλατεία Πέρα» (όπου το πατρικό του) σε «Πλατεία ήρωα Αριστείδη Φ. Μαραγκού». Τούτο, μαζί με τις λεπτομέρειες της εκτέλεσης του, περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Γ. Γαλέτσα «Στο σημάδι…».

Εικοσιπέντε ολόκληρα χρόνια αγώνων χρειάστηκαν, για να δικαιώσω τη θυσία του ήρωα, το ολοφυρμό της μάνας του και τον κλαυθμό της αδερφής του.

Το 2007, όταν το Δ.Σ. του π. Δήμου Ερεσού-Αντίσσης με ομόφωνη απόφαση του υιοθέτησε την πρότασή μου.

Όμως, αυτή την εξόφληση του ηθικού χρέους όλων των Αντισσαίων, φαίνεται ότι κάποιοι δεν την έστερξαν.

Έκαναν έτσι, ό,τι μπορούσαν, να μην υπάρχει πια γραμμένο στην πλατεία το όνομα του ήρωα μας, μετά την αποκαθήλωση και της δεύτερης του πλάκας. Χρονολογικά τα γεγονότα έχουν ως ακολουθεί:

- 2008, Αύγουστος. Εντοίχιση δύο πλακών που έγραφαν «Πλατεία ΗΡΩΑ ΑΡΙΣΤ. Φ. ΜΑΡΑΓΚΟΥ» και αποκαλυπτήριά τους σε επίσημη τελετή από τον τότε δήμαρχο Σ. Καρδαρά, παρουσία των αρχών και κόσμου.

- 2008, Φθινόπωρο. Αφαίρεση της μίας εκ των δύο πλακών, αυτής στην πρόσοψη της δεξαμενής δημόσιας βρύσης.

- 2010, Φθινόπωρο. Όταν τελείωνε το έργο ύδρευση - αποχέτευση Αντίσσης και πλακοστρώθηκαν οι δρόμοι, πλατείες της, «φυτεύθηκαν» (κατά παγκόσμια πρωτοτυπία), κεφαλαία γράμματα (λίθινα), χωρίς απόφαση κάποιου θεσμικού φορέα, αυθαίρετα, με την ένδειξη «Πλατεία Πέρα», στο κέντρο της.

- 2011, Άνοιξη. Έκανα σχετική δημόσια καταγγελία στην εκδήλωση της Εθνικής Αντίστασης στο Πλωμάρι, με τιμώμενο, την εμβληματική μορφή της, Μανώλη Γλέζο, όπου παρών ήταν ο τότε δήμαρχος Δ. Βουνάτσος, ο οποίος δεσμεύτηκε να εξετάσει το θέμα.

- 2013. Ο δήμαρχος Δ. Βουνάτσος (αφού γνώριζε τα του σχετικού φακέλου, του από το 1984 ως τότε), ευρεθείς στην Άντισσα έκανε αυτοψία (παρουσία μου) και βεβαιώθηκε για το αληθές του πράγματος. «Θα το φτιάξω» μου είπε «γιατί τα λες σωστά». Όμως, ουδέν έπραξε.

- Έκτοτε, διάφορες άλλες σχετικές ενέργειες μου προς απομάκρυνση των «φυτευμένων» γραμμάτων, έπεσαν στο κενό.

- Φθινόπωρο του 2016. Έκανα αίτηση στο Δήμο να μου δοθεί η άδεια να αφαιρέσω, εξ ιδίων τα γράμματα αυτά. Οι αρμόδιοι του, συνέστησαν στους τοπικούς άρχοντες Αντίσσης να προβούν στην αφαίρεση τους.

- Μάρτης 2017. Διαπίστωσα ότι όχι μόνο δεν αφαιρέθηκαν αυτά, αλλά τουναντίον αφαιρέθηκε και η δεύτερη πλάκα η πάνω στο δημόσιο κτίσμα, το αντιδιαμετρικά της βρύσης.

Άραγε η συμπεριφορά ανθρώπων με ηθική αναστήματος νάνου, εθνική συνείδηση εφιάλτη και λογική μπαμπουίνου, που οδηγούν σε ανοσιουργήματα αυτού του είδους, είναι ανεκτή από μία σύγχρονη κοινωνία; Η κοινωνία μας σήμερα δεν έχει ανάγκη ηρώων; Σήμερα μάλιστα που ως έθνος, μας φυσούν οι …τέσσερις άνεμοι;

Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ ότι η κοινωνία μας έχει ακόμη αντιστάσεις. Δεν έχει αποδομηθεί τελείως. Έτσι απευθύνομαι σε κάθε νοήμονα, στη διανόηση της Λέσβου όλης και όχι μόνο της Άντισσας. Κάνω έκκληση στο να παρέμβουν για να εξαλειφθεί η βλασφημία αυτή.

Εν τέλει, το έθνος μας, δεν έχει την πολυτέλεια να αφανίζει ήρωες…